Το ελληνικό πανεπιστήμιο βάλλεται από την υποστελέχωση και την υποχρηματοδότηση, συνθήκες που τα οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε αδυναμία λειτουργίας.   Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο τρόπος με τον οποίο τελικά αντιμετωπίστηκε το μισθολογικό πρόβλημα του κλάδου μας. Οι μειώσεις στους μισθούς μας αγγίζουν στα χρόνια των μνημονίων το 35% περίπου. Αν και από τους συναρμόδιους υπουργούς, μετά τον εμπαιγμό μας τον Μάιο του 2017, δόθηκαν επανειλημμένα υποσχέσεις ότι θα γίνει έστω μια μικρή αποκατάσταση της ανισότητας εις βάρος μας, τελικά τον Σεπτέμβριο του 2017, εν μέσω ενός θρίλερ για την περιβόητη τροπολογία για το μισθολόγιό μας, προέκυψαν εν τέλει μειώσεις  και νέες ανισότητες, τέτοιες μάλιστα που γεννώνται πολλά ερωτηματικά για την εν κρυπτώ κατάθεση και ψήφιση της τροπολογίας.  Ήδη από τον Ιανουάριο μας προέκυψαν και επισήμως πλέον οι μειώσεις που σε αρκετές περιπτώσεις αγγίζουν μεσοσταθμικά το 5% με αναδρομική ισχύ από 1/1/2017. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών και την υπερ-φορολόγηση μας οδηγούν στην οικονομική εξαθλίωση.

Το νέο ειδικό μισθολόγιο παρά τις δήθεν ‘’ονομαστικές αυξήσεις’’ δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση συμμόρφωση με την απόφαση του ΣτΕ για επαναφορά των επιπέδων του μισθού μας στα προ του 2012 επίπεδα, αλλά εν τέλει ως φαίνεται παραβιάζει εκ νέου βασικές συνταγματικές αρχές. 

Διεκδικούμε ένα αξιοπρεπές ειδικό μισθολόγιο αντάξιο των καθηκόντων μας και του επιστημονικού έργου που επιτελούμε στην ανώτατη εκπαίδευση.